Pierwsze wzmianki o Pakości ukazały się w dokumentach w roku 1243 i związane były z budową kościoła pw. św. Jakuba. W XIV w. Wojciech z Kościelca, ówczesny właściciel Pakości, wybudował tu kamienno-ceglany zamek — warownię, który przez trzy wieki później stał się siedzibą konwentu reformatów. Prawa miejskie, oparte na prawie magdeburskim, Pakość otrzymała 9 lutego 1359 roku. Przez wieki, będąc na granicy ścierania się wpływów pruskich i rosyjskich, Pakość była miejscem, gdzie szczególnie mocno broniono polskości. Tu znajduje się m. in. pamiątkowy głaz przy kaplicy Wniebowstąpienia, upamiętniający bitwę „w obronie wiary i polskości” pomiędzy konfederatami barskimi a wojskami rosyjskimi w 1769 r., czy pomnik i zbiorowa mogiła powstańców wielkopolskich.
 |
| Kościół w Kościelcu pw. św. Małgorzaty |
W XVII w., w związku z przybyciem do miasta Husytów, ksiądz Wojciech Kęsicki, dla wzmocnienia wiary postanowił wybudować Kalwarię, poświęconą kultowi Męki Pańskiej. Budowę rozpoczęto w roku 1618, finansowali ją głównie ówcześni właściciele miasta — Michał, Zygmunt i Paweł Działyńscy. Jest to kompleks składający się z 25 kaplic, z których tylko dwie, wybudowane przed rokiem 1647, zachowały się do czasów obecnych. Pozostałe pochodzą z przełomu XVII i XVIII w. Drogi Kalwarii zostały wytyczone według wskazówek Christiana Andrichomiusa — zakonnika z Delf. Brano tu pod uwagę podobieństwo położenia Pakości do wzgórz jerozolimskich. Opiekę nad Kalwarią sprawują oo. franciszkanie. W kościele pw. św. Bonawentury, urządzonym w 1637 r. w skrzydle zamku Działyńskich, przechowywane są, prócz cennych pamiątek i wotów, relikwie z Krzyża Świętego. Samo miasto, ze swym prostokątnym ryneczkiem, zabytkową zabudową kamienic i ratusza z 1907 r., jest miejscem zachęcającym do przyjazdu turystów. Więcej o Kalwarii Pakoskiej.
 |
|
Kalwaria Pakoska z lotu ptaka |